نخستین قسم را گویند ارادت
که بستانند از اهل سعادت
چنین خرقه ز دست شیخ پوشند
بجان در راه تعظیمش بکوشند
ز دست هیچکس پوشید نتوان
چنین خرقه یقین در راه اخوان
بترک اسم دارد قسم ثانی
چو درویشی همی باید که دانی
ز دست هر که نیکو حال باشد
عدوی نفس و جاه و مال باشد
توان پوشیدن و شاید نگهداشت
فتوح روزگار خویش انگاشت